غیبت کبری به دوره‌ای اشاره دارد که امام زمان (عج) از دید مردم پنهان شده و دیگر نمایندگان خاصی ندارد. این غیبت از سال 941 هجری قمری آغاز شده و تا زمان ظهور ایشان ادامه خواهد داشت. در این دوره، شیعیان به انتظار ظهور امام زمان هستند و به دعا و عبادت مشغولند. غیبت کبری به معنای این است که امام زمان در این زمان به طور مستقیم با مردم ارتباط ندارد، اما اعتقاد بر این است که ایشان در حال نظارت بر امور جهان هستند.

“امام زمان، دوازدهمین امام ما شیعیان، در سال ۲۵۵ هجری قمری به دنیا اومد. وقتی که فقط ۵ سالش بود، غیبت صغری شروع شد. یعنی ایشون به خاطر شرایط خاصی از دید مردم پنهان شدند و فقط از طریق نمایندگانشون با مردم ارتباط داشتند. این غیبت به ما یادآوری می‌کنه که همیشه باید منتظر ظهور ایشون باشیم و در زندگی‌مون به دنبال عدالت و خوبی باشیم. غیبت امام زمان، فرصتی برای تقویت ایمان و امید به آینده‌ای روشن‌تره.”

امام زمان، مهدی موعود، نجات‌دهنده‌ای است که در انتظار ظهورش هستیم. او نماد امید و عدالت در دل‌های مؤمنان است و با ظهورش، جهانی پر از صلح و آرامش را به ارمغان خواهد آورد. در این دوران غیبت، ما باید با دعا و انتظار، خود را برای ظهورش آماده کنیم و در زندگی‌امان به اصول اخلاقی و انسانی پایبند باشیم. بیایید با هم دعا کنیم که روزی برسد که نور وجود ایشان بر دل‌هایمان بتابد و جهانی نو بسازد.

سلمان فارسی یکی از یاران بزرگ و وفادار امام زمان (عج) بود. او در زمان غیبت امام، همواره در جستجوی حقیقت و راهی برای ارتباط با امام خود بود. سلمان به شدت به دعا و عبادت اهمیت می‌داد و هر روز صبح به مسجد می‌رفت و در آنجا به یاد امام زمان (عج) دعا می‌کرد.

روزی سلمان در حال دعا بود که ناگهان احساس کرد نوری در دلش می‌درخشد. او به یاد آورد که امام زمان (عج) در دل مؤمنان حضور دارد و دعاهای آن‌ها را می‌شنود. این احساس به او قوت قلب داد و او تصمیم گرفت که هر روز بیشتر به کارهای نیکو بپردازد و به دیگران نیز یادآوری کند که باید در انتظار باشند و به خداوند توکل کنند.

سلمان با ایمان و امید به زندگی ادامه داد و به دیگران الهام بخشید که در دوران غیبت، ارتباط با امام زمان (عج) از طریق ایمان و عمل نیکو ممکن است. او به همه یادآوری می‌کرد که غیبت فرصتی است برای تقویت ارتباط معنوی با امام و آماده شدن برای ظهور ایشان.

#سلمان.فارسی

روزی یکی از یاران امام زمان (عج) از ایشان پرسید:

“ای مولای من! در زمان غیبت شما چگونه می‌توانیم با شما در ارتباط باشیم و شما را ببینیم؟”

امام (عج) با لبخندی پاسخ داد: “غیبت من به معنای دوری از شما نیست. در این دوران، شما باید به خداوند توکل کنید و با اعمال نیکو و دعا، خود را به من نزدیک کنید. من در دل‌های مؤمنان حضور دارم و دعاهای شما را می‌شنوم.”

این پاسخ به یار امام یادآوری کرد که ارتباط با امام زمان (عج) از طریق ایمان و عمل نیکو ممکن است و غیبت فرصتی برای تقویت ارتباط معنوی با ایشان است.